Þurfum að hlúa betur að vistkerfinu

Halldór Þorgeirsson, formaður Loftlagsráðs, leit inn í kennslustund í námskeiðinu Stjórnun verndaðra hafsvæða í morgun og hélt óformlegt erindi fyrir nemendur og starfsfólk. Halldór var á Ísafirði vegna Fagráðstefnu Skógræktar sem haldin var í Edinborgarhúsinu í gær, og notaði tækifærið til að heimsækja Háskólasetur Vestfjarða.

Halldór var skipaður formaður Loftlagsráðs af þáverandi umhverfisráðherra, Guðmundi Inga Guðbrandssyni, árið 2018 en áður gegndi hann stöðu yfirmanns stefnumörkunar hjá Loftslagssamningi Sameinuðu þjóðanna í Bonn. Svo, hann er augljóslega rétta manneskjan til að ræða við um aðgerðir Íslendinga í loftslagsmálum.

Nemendurnir veltu fyrir sér hvers vegna það hefði tekið heiminn svona langan tíma að bregðast við vandamálinu, til dæmis að draga úr losun koldíoxíðs, og eitt af því sem Halldór nefndi var að afleiðingarnar dreifðust ekki jafnt um plánetuna. "Þau sem verða verst fyrir barðinu á loftslagsbreytingum er fólkið sem hefur kannski aldrei heyrt um þær, eru ekki að nota bíla og hafa ekki átt þátt í að skapa vandann, en myndu njóta góðs af aðgerðum landanna þar sem losunin er mikil."

Það sé ástæðan fyrir mikilvægi Sameinuðu þjóðanna og starfi þeirra til að aðstoða þjóðir við "að sjá heildarmyndina og tengja punktana" þegar kemur að því að skilja vistkerfi heimsins.

Halldór rifjaði upp að þegar Ísland var að stíga fyrstu skrefin í að draga úr losun koldíoxíðs hafi Íslendingum verið í mun að verja sjávarauðlindir landsins, nokkuð sem hafi verið barist svo dyggilega fyrir t.d. í þorskastríðinu, en á þeim tíma sem Halldór hefur starfað við málaflokkinn hafi hann séð "aukna vitund og skilning á því hvernig vistkerfi hafsins virkar. Ísland einblíndi um of á að uppskera en þarf að leggja meiri áherslu á vistkerfið og hvernig hlúa megi betur að því. Það að sýna ábyrgð felst í því að þurfa ekki að fullnýta allt að þolmörkum," útskýrði Halldór. Hann sagðist hafa tekið eftir því að umræðan hafi opnað fyrir skilning og fólk væri farið að sjá samhengið skýrar, sem var jákvæður endapunktur á spjallinu og næsta kynslóð í stjórnun verndaðra hafsvæða gat snúið sér aftur að námsbókunum.